Αντεστραμμένος Σεπτέμβριος

Kι ύστερα εκεί γύρω στα τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη επιστρέφεις στην πόλη. Στην αρχή σου λένε πως σ’ επιθύμησαν, αλλά γρήγορα καταλαβαίνεις πως έτσι μιλάνε στις πόλεις, ειδικά σ’ αυτή την πόλη. «Τι έγινες;” “Που χάθηκες;” Kαι μετά τα λόγια χάνουν τον ήχο τους και «πουφ» σκορπίζονται στον αττικό ουρανό. Λόγια της αιθαλομίχλης. Εν τω μεταξύ εσύ βγάζεις τα χαβανέζικα πουκάμισα κι αρχίζεις σιγά σιγά να ξεβάφεις και να τρέχεις στο ρυθμό του Σεπτεμβρίου . Κάνεις πως το πιστεύεις. Όμως οι παχιές σκιές πάνω στα κτήρια, το θερμόμετρο των τριάντα και κάτι βαθμών Κελσίου και οι μαυρισμένες κοιλίτσες των κοριτσιών, φωνάζουν για λίγο ακόμα καλοκαίρι. Κι εσύ σταματάς απότομα κι αρχίζεις να έχεις μια ακατανίκητη επιθυμία για να κάνεις τα πιο ανορθόδοξα πράγματα μέσα στην πόλη. Π.χ. Να τραγουδάς χριστουγεννιάτικα τραγούδια πλάι στα τζιτζίκια που επιμένουν. Σχεδιάζεις κόλπα που θα σε κάνουν να βγεις έξω , έστω και για λίγο, απ αυτή την «προσαρμογή» που πρέπει μοιρολατρικά, σχεδόν, να αποδεχθείς . Έτσι αρχίζεις, για παράδειγμα, να διαβάζεις τα ονόματα των δρόμων ανάποδα: H  Λεωφόρος Αλεξάνδρας γίνεται Λεωφόρος Σαρδναξέλα  κι έτσι «μετακομίζει» νοητά σε μια γειτονιά της Νάπολι, η Φωκίωνος Νέγρη γίνεται πλατεία στη Μόσχα με το εντελώς «μοσχοβίτικο» Σονωικωφ Ηργέν  . Ο Κώστας αμέσως αμέσως μετατρέπεται σε Σατσώκ. Κι έτσι αποκτάς αυτόματα ένα Τσέχο φίλο. Εάν ήταν Σάτσεκ θα ήταν μάλλον Πολωνός. Μια Κατερίνα, που κανείς δεν την προσέχει, εάν γινόταν Ανιρετάκ , ίσως να φάνταζε πιο εξωτική και όλοι να ήθελαν να γνωρίσουν αυτό το πλάσμα που κρύβεται πίσω απ αυτό το αινιγματικό όνομα. Μα και ο Νίκος που χειμώνα- καλοκαίρι περνάει τις ώρες του μπροστά στο Pornhub , και που κι αυτό ακόμα έχει αρχίσει να το βαριέται , με μιαν ανάποδη ανάγνωση μεταμορφώνεται σε Σόκιν ,κι έτσι αποκτά τη χαμένη του σεξουαλική αυτοπεποίθηση και ξεχύνεται ορμητικός σαν Τυφώνας Ίρμα έξω στους δρόμους. Κι εσύ όλο και διασκεδάζεις μ’ αυτή σου την ανακάλυψη. Ο Σεπτέμβριος σου είναι πια γιορτή, ένα πανηγύρι αντεστραμμένων ονομάτων που βαριούνται την πραγματικότητα τους και γλεντάνε με τον άλλο τους εαυτό. Μέσα σ’ αυτό το παιχνίδι νιώθεις άλλος , ξένος που έρχεται από μακριά και που μεταμορφώνει τις πόλεις και τις κάνει καινούργιες, πιο ελπιδοφόρες. Κι ο μήνας Σοιρβμετπες  με το ακατανόητο όνομα δεν είναι άλλος απ τον πρώτο μήνα μετά το καλοκαίρι , που σημαίνει και αρχή της χρονιάς. Όλα αρχίζουν τώρα απ' την αρχή, για μια ακόμη φορά. Κι όταν πιά θα χει δροσίσει , θα αφήσεις το παιχνίδι των αντεστραμμένων ονομάτων στην άκρη , δεν θα έχεις ανάγκη πια τα κόλπα και τις μεταμφιέσεις, γιατί πλέον θα έχουμε μπει για τα καλά στο Χειμώνα .