Μάιος Ο Εξωστρεφής

Είχα καιρό να πιάσω πληκτρολόγιο, δεν μπορούσα να γράψω λέξη, μου βγαίνανε όλο κάτι βαρύγδουπες δοκιμιακές απόπειρες ή κείμενα ημερολογιακά όλο «στυλ», οπού το ασήμαντο δοξάζεται άσκοπα, σαν να κολλάει το μάτι σου σε μια πρίζα, σαν να ερωτεύεσαι με πάθος τη καφετιέρα σου.
Οι μήνες της «καταναγκαστικής» χειμωνιάτικης εσωστρέφειας μου έδωσαν την ευκαιρία για πράγματα που ήθελα από καιρό να κάνω, το «στρίμωγμα» μου έδωσε το κατάλληλο χώρο για να γεννηθούν καινούργια πράγματα.
Ο Μάιος, που τώρα φεύγει, ήταν, αντιθέτως, από τους πιο εξωστρεφείς μήνες της μέχρι τώρα ζωής μου, ένα ηχηρό χαστούκι σε όσα με ηρεμία και με πολύ αργούς ρυθμούς είχα στήσει. Ξαφνικά άνθρωποι κάθε είδους ,φίλοι, πρώην συμμαθητές και σημερινοί υποψήφιοι μπαμπάδες, κοσμικοί, τηλεφάτσες, αφηρημένες κούκλες, στρυφνοί καλλιτέχνες, αδίσταχτοι έμποροι πέρασαν από μπροστά μου. Ακούστηκαν κάθε είδους σχόλια για τα πράγματα που είχα φτιάξει. Πίνακες που δημιουργήθηκαν με σιωπή (άντε και με λίγη μουσική), ξαφνικά, μέσα σε λίγες μέρες, γέμισαν με λόγια, ίδρωσαν μες τον συνωστισμό , «αλλοιώθηκαν» από τις ματιές των περαστικών. Το ιδιωτικό έγινε απότομα δημόσιο, το μυστικό έπαψε να είναι μυστικό και έγινε άλλη μια «ενότητα έργων», «νέα δουλειά», «δεύτερη έκθεση», «πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση» και άλλα πολλά. Για άλλους ήμουν ακόμη άτολμος, για άλλους υπερβολικά τολμηρός, κάποιος άλλος πάλι, παρατήρησε ότι οι γυναίκες απουσιάζουν ανησυχητικά από τα έργα μου!
Τώρα ο Μάιος τελειώνει, και μαζί του παίρνει και τις φωνές. Επιστροφή ξανά στη «παλιά» ζωή , ή μήπως το ξεκίνημα μιας νέας, ολοκαίνουριας; Θα δείξει…
δείτε τα έργα εδώ