Βλέπω τα γυράδικα από μακριά, εικόνα γιορτινή μες το σκοτάδι. Πλησιάζω. Στο Μπλε- Φιστικί μαγαζί, με το ασαφές ηχητικό χαλί, το ξανθό κεφάλι της πωλήτριας κινείται νευρικά, προς όλες τις κατευθύνσεις. Το αφεντικό, ένας καθιστός κρεάτινος όγκος, επιβλέπει: τη ξανθιά -τα κρέατα -τους πελάτες. Πιο πίσω, στη σούβλα, ένας κάθετος, κρεάτινος, όγκος, υποβλητικά φωτισμένος, ξεροψήνεται, γυρνώντας αργά, ασταμάτητα, σχεδόν τελετουργικά, μπροστά στα γουρλωμένα μάτια των πεινασμένων της πόλης.
Είναι φορές που η γιορτή (και η λαιμαργία) μας κάνει να ξεχνούμε τη φρικτή πλευρά των πραγμάτων.
6 σχόλια:
Ωραίο ποστ! Και πολύ σωστή η τελευταία παρατήρηση...
Το θυμάμαι αυτό το γυράδικο. Όπως θυμάμαι και τα γεμάτα έκπληξη μάτια της πωλήτριας όταν της μίλησα στον πληθυντικό. Είναι βλέπεις αυτό το μπέρδεμα με τους "κρεάτινους όγκους" που κάνει να μοιάζουν όλα ίδια. Πολύ όμορφο ποστ.
...kai wraia photo...
moy 8ymizoun hopper oi fwtografies sou ..kai an den eixes fvtografisei ayth th skhnh 8a thn eixes poly pi8ano zvgrafhsei
polu Hopper auth h photo...
@ μιχάλη- ευχαριστίες!
@ antonis- να σαι καλά, είσαι συμπολίτης;
@ mondouble- είναι απ' το υλικό που μαζεύω άλλωστε, ίσως όμως παραείναι προφανές για να ζωγραφιστεί, θα δείξει...
@ haz-art- αυτός τα πρωτοείδε έτσι, δεκαετίες πρίν...
μέρι κρίσνα σε όλους!
Δημοσίευση σχολίου