Εάν Ήσουν Εδώ Σήμερα

 To Strawberry Fields Forever είναι , σταθερά, το αγαπημένο μου τραγούδι. Είναι ένα αριστούργημα. Δεν θα κάτσω να το αναλύσω τώρα, άπειρα κείμενα έχουν γραφτεί και θα γραφτούν για τις νεωτεριστικές του αρετές κλπ κλπ .
Το μυαλό που το συνέλαβε, δολοφονήθηκε απ τις σφαίρες ενός παράφρονος φαν του , σαν σήμερα, πριν 37 χρόνια.
Ήταν 40 χρονών, όσο περίπου είμαι εγώ τώρα.
Θυμάμαι την αναγγελία του θανάτου του, απ τη μαυρόασπρη ελληνική τηλεόραση ,να πέφτει σαν βόμβα στο αθηναϊκό σαλόνι της γιαγιάς μου. Ακόμη κι αυτή , φαν του Αττίκ και των γαλλικών ελαφρών, έμεινε εμβρόντητη.
Ο Λένον, λέει ο αστικός μύθος, τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε εγκαταλείψει τη ροκ ζωή, στις ,λιγοστές πια, συνεντεύξεις του μίλαγε σαν να μισούσε τη δεκαετία του ’60 (κι ότι σχετίζονταν μ' αυτήν).
Ασχολούνταν κυρίως με την ανατροφή του μικρού του γιου και με το φούρνισμα του ψωμιού (η Γιόκο με όπλα την καπατσοσύνη και τη χορτοφαγία τον είχε πια «νικήσει», κι είχε πια αναλάβει κανονικά το ρόλο του άνδρα της οικογένειας, λείποντας συχνότατα απ το σπίτι) .
Στο τζουκμποξ του ίσως να έπαιζαν πια παιδικά τραγουδάκια, μουσικές για αεροδρόμια, άντε και κανένας Buddy Holly (τον οποίο λάτρευε).
Διάβασα πρόσφατα ότι δεν άντεχε τα παλιά τραγούδια του, γιατί αντιπαθούσε τη φωνή του, έλεγε πως ακουγόταν σαν μια στριμμένη αγγλίδα γιαγιά, γι αυτό στις ηχογραφήσεις έβαζε πολύ echo και φίλτρα(κι αργότερα τις «φορτωμένες» παραγωγές του Phil Spector) για να την παραμορφώνει.
Γενικά προτιμούσε ν’ ακούγεται σαν τον ‘Ελβις ή τον Βuddy ή σαν κάποιον σοφό γέρο Ινδό , παρά σαν αγγλίδα γιαγιά.
Ζωγράφιζε πολύ πριν απ τους Beatles. Σχέδια χιουμοριστικά, τολμηρά και σουρεαλιστικά. Ίσως αυτά ν’ αποτέλεσαν τον σπόρο των τραγουδιών που θα προέκυπταν αργότερα, ιδίως απ το ’65 και μετά.
Με τον Πωλ Μακάρτνει είχε σχέση αγάπης-μίσους. Σ΄αυτόν , άλλωστε, απευθύνονταν το βιτριολικό «Ηοw Do You Sleep?» . Μ’ αυτόν όμως κοιτάζονταν στα μάτια, σαν ερωτευμένοι, όταν έγραφαν τα καλύτερα κομμάτια τους.
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Λένον , ο Μακάρτνει κάθισε κι έγραψε ένα συγκινητικό κομμάτι για τον παλιό φίλο του, το ‘Here Today’. Σε κάποιο σημείο το τραγούδι λέει:
Well Knowing You,
You'd Probably Laugh And Say That We Were Worlds Apart.
If You Were Here Today.
Το τραγούδι αυτό, είναι κατά τη γνώμη μου, απ τις πιο τρυφερές στιγμές στην ιστορία της Ροκ.
Δεν ξέρω πως θα ήταν , τι θα είχε κάνει , εάν ζούσε, εάν ήταν εδώ, σήμερα.
Αυτό που ξέρω είναι πως χωρίς τα τραγούδια του η πραγματικότητα θα ήταν αφόρητη.