Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος "καλλιτέχνης" για να είναι δημιουργικός. Ούτε "ηγέτης" για να αλλάξει τις καταστάσεις. Κατηγορούμε πολύ εύκολα τους άλλους για όλα τα κακά. Τις πυρκαγιές, τα σκάνδαλα, την υπερθέρμανση του πλανήτη. Λέμε και ξαναλέμε σαν ρομποτάκια ότι" δεν πάει άλλο ", "ότι τίποτα δεν είναι όπως παλιά". Τι βολική απαισιοδοξία! Στην Ελλάδα πουλάνε τώρα όσοι μιλάνε για" έναν κόσμο χαλασμένο " με μία έπαρση που μόνο ύποπτη μπορεί να είναι. Για το απροχώρητο μιλάνε και οι ερασιτέχνες φύρερ των καναλιών και μας δείχνουν ντοκουμέντα για εξωγήινους προγόνους. Για το απροχώρητο μιλάνε και οι επαναστάτες του συρμού που κατά τ' άλλα δεν μπορούν ν' αρθρώσουν λέξη.
Αρκεί να δούμε μια ωραία ταινία, να μας χαμογελάσει ένα παιδάκι , για να καταλάβουμε ότι τα πράγματα ,καλά και κακά , εξακολουθούν να προχωρούν. Ζωή και Έργο δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο κοντά , όσο είναι σήμερα. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για να το ανακαλύψουμε. Το ΕΡΓΟ ξεπηδάει απ' το τίποτα, δεν χρειάζεται πια φασαρία. Αρκούσε μια σκουριασμένη ιστορία για τον Jesse James, από το τέλος του19ου αιώνα, για να γεννηθεί, το χειμώνα που πέρασε, ένα αριστούργημα. Εμείς οι ίδιοι θα δώσουμε σημασία σ' αυτό που κάνουμε. Και δεν μιλώ για τη Τέχνη, ούτε για τη Πολιτική. Μιλάω κυρίως για τα μικρά που όλοι τα θεωρούμε ασήμαντα. Μιλάω για τα πράγματα που, μ' όλο το θόρυβο των ημερών, επιμένουν να είναι χαμηλών τόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου