14 Ιαν 2010

Ε. Η "Ελίτ"

Η "Ελίτ" της πόλης. "Πετυχημένοι" όλοι τους, σε "καλές'' δουλειές, σε τράπεζες και σε γραφεία, ελαφρά αξύριστοι, με τζελ στο μαλλί, λιάζονται, σαν τα τεμπέλικα σκυλιά, στα καφέ, το μεσημέρι.
Ρουφάνε επιδεικτικά,  φρέντο και χλωμό χειμωνιάτικο ήλιο, καθισμένοι σε καρέκλες σκηνοθέτη. Σκηνοθετούν, θα λεγες, χωρίς ούτε μια κίνηση, μόνο με το βλέμμα, τις μικρές δροσερές περαστικές, τις ανυποψίαστες καρδιοκλέφτρες, σε μια φανταστική, δικής τους έμπνευσης, ταινία, με δράση και άφθονο σεξ, οπού τα θηλυκά υποτάσσονται  και τ'  αρσενικά, δηλαδή αυτοί, υποτάσσουν. Ένα ρεσιτάλ κοινοτοπίας, δηλαδή...
 Σε μια χώρα που εξακολουθεί πορεύεται με ληγμένες έννοιες και σύμβολα, είναι λογικό να "μεσουρανούν" υπερτιμημένες μετριότητες. Ας μη φάμε άλλο κουτόχορτο. Τι νόημα έχει, στις μέρες μας, να περιφέρεται κάποιος στους δρόμους, στη τιβι, ή στις κλίκες, ως πετυχημένος; Ως πότε θα θεωρούμε εξελιγμένο, ειδικά σ' αυτόν τον τόπο, το τύπο που "σκοτώνει" για να ανέλθει, που πατάει όλους τους άλλους για ν' ανέβει. Και δεν μιλώ, τόσο για τους "επιτυχημένους'' στο περιορισμένο πλαίσιο της ελληνικής περιφέρειας, που μπορεί να έχουν και τη πλάκα τους, έτσι όπως κυκλοφορούν σαν ψευτογιάπικα καρτούν , κυρίως μιλώ για τα πρότυπα αυτών, που είναι και τα πιο "δηλητηριώδη".
Η περίπτωση, ας πούμε, του τραγουδιστή Χατζηγιάννη, είναι αντιπροσωπευτική αυτής της τάσης: Τριαντακάτι επιτυχημένος,όσο πρέπει "μορφωμένος", ατσαλάκωτος, με ανασηκωμένο το φρύδι , με ανασηκωμένο το γιακά του πανωφοριού του, για να αφήνει μιαν υποψία ατίθασου παρελθόντος στο σιδερωμένο παρόν του. Θα ήμουν ψεύτης και ξεπερασμένος, εάν έλεγα ότι ο Χατζηγιάννης δεν είναι αυθεντικός επειδή δεν είναι  π.χ. λαικός ή ροκ ή αριστερός, ( ο ίδιος, βέβαια, μπορεί να νομίζει ότι είναι και τα τρία!),γιατί η παραπάνω έννοιες είναι τόσο θολωμένες από μόνες τους, πια, που δεν οδηγούν, απαραίτητα, στη γνησιότητα. Αντιθέτως, ναι,  ο παραπάνω ποπ(;) τραγουδιστής είναι "αυθεντικός", με τη έννοια του, ότι εκφράζει όλη αυτή τη γενιά της "πετυχημένης" ελίτ, όλα αυτά τα παιδιά που μοιάζουν σίγουρα για τον εαυτό τους, αλλά κατά βάθος δεν ξέρουν που πηγαίνουν. Κι αυτά τα παιδιά, με τη σειρά τους, ή τέλος πάντων, μερικά απ' αυτά, αποτελούν τη κύρια μάζα των κομματικών νεολαιών,  μια μάζα με ορίζοντα μικροαστικό, δίχως ίχνος ουσιαστικής πολιτικής σκέψης. Και φυσικά, οι πολιτικοί του μέλλοντος,  θα γεννηθούν μέσα από κει , αν και φοβάμαι, ότι, εν μέρει, έχει γίνει, ήδη, αυτό...

Η επιφάνεια τείνει να μας ρουφήξει. Θα σταματήσω εδώ, αλλά θα επανέλθω. Θέλω να τρέξω κοντά στους ανθρώπους που, παρολαυτά  εξακολουθούν και φτιάχνουν  τις  δικές τους ιστορίες, χωρίς να φοβούνται να χαθούν στο δάσος. Μια νέα ταπεινότητα πρέπει να γεννηθεί,  μια νέα καρποφόρα "φτώχεια", που θα ορίσει εκ νέου το παιχνίδι της δημιουργίας, για κάθε έναν από μας,και δεν μιλώ, φυσικά, μόνο για τους καλλιτέχνες...

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

simfwnw mono me tin prwth paragrafo ta alla den ta kattanow

pws dilwneis oti einai 'morfwmenos oso prepei' o laikos pop vardos? ;p

pantws kai sto facebook ehoun stisei hate-group enantion tou, an se endiaferei lol

Unknown είπε...

Οι μετανάστες Ραζ... οι μετανάστες είναι η νέα "καρποφόρα φτώχεια".

raz είπε...

@ άννα- δεν ήθελα να τα βάλω με το Χατζηγιάννη, βάλε στη θέση του τον Ρέμο ή ακόμα και τον Παπακαλιάτη...
εδώ προσπάθησα ν' ασχοληθώ με τον προκατασκευασμένο τύπο του "πετυχημένου" νεοέλληνα τριαντάρη ή σαραντάρη, επαρχιώτη ή αθηναίου, που συναντούμε τόσο συχνά μέσα κι έξω απ' το γυαλί. ένας τύπος λίγο απ όλα, χωρίς να είναι κάτι συγκεκριμμένο.
Μα είναι "λαικός βάρδος" ο Χατζηγιάννης; Μπορεί να είναι με νέους όρους, αλλά τέλος πάντων πώς ορίζεται ο λαικός τύπος του έλληνα στις μέρες μας; Μήπως δεν είναι πιά τόσο αθώος όσο ακούγεται;
στο "μορφωμένος όσο πρέπει", θα σου διέφυγε ίσως οτι το μορφωμένος είναι μέσα σε εισαγωγικά. έτσι πιστεύω οτι είμαστε, κούφια μορφωμένοι ή καλύτερα πληροφορημένοι.
έχουμε μάθει να διεκπεραιώνουμε καταστάσεις κι όχι να συνθέτουμε (πράγμα που νομίζω οτί είναι και αναγκαίο) ;)

raz είπε...

@ Haz- τη "φτώχεια" αυτή πρέπει να την καλλιεργούμε όλοι μας, μετανάστες ή μη ;)

shirine nour είπε...

κι εγώ οπαδός της νέας φτώχειας, σαν επιλογή του να διαλέγεις τον τρόπο που θέλεις να ζήσεις,ή ακόμα να τον φαντάζεσαι και να τον ακολουθείς μακρυά από "γυαλιά" και ατσαλάκωτους, πετώντας ότι είναι περιτό ή επίκτητο, προσπαθώντας να βρεις κάτω από όλα αυτά που είσαι εσυ. μια καθημερινή πάλη.

k2 είπε...

Raz καλημέρα!
Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά νομίζω ότι έχεις δίκιο: ο Χατζηγιάννης είναι αντιπροσωπευτικός, γιατί είναι η εικόνα αυτής της μετριότητας που έχουμε αναγάγει σε πρότυπο. Αυτό το στυλ του πάμε στο πανεπιστήμιο (άρα μορφωνόμαστε), αλλά παρακολουθούμε και κουτσουμπολιά στην τηλεόραση. Ή δεν ακούμε σκυλάδικα (προς θεού!), αλλά ακούμε Χατζηγιάννη (που είναι "ποιοτικός"). Και, όντως, παλιότερα τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα (π.χ. ή σκυλάδικα ή έντεχνα), αλλά δεν ξέρω πόση ειλικρίνεια είχαν...

raz είπε...

@ chirine nour-
ακριβώς! ;)
@ K2-
μιας κ σταθήκαμε στη μουσική,δεν ξέρω εάν π.χ. το σκυλάδικο, είχε ειλικρίνεια ή όχι,γιατί δεν το έχω ζήσει απο πολύ κοντά, σίγουρα όμως είχε και ένταση και συγκίνηση. τώρα πιά όχι, καλύτερα να ψαξουμε αλλού...
(θέλω πολύ να γράψω μια ανάρτηση για το ελληνικό τραγούδι που θα θίγει και το θέμα της ειλικρίνειας )
καλό απόγευμα!

Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε...

Χθες συνάντησα έναν ακέραιο άνθρωπο που κοίταζε με συστολή, αλλά ευθέως στα μάτια και έλεγε ότι τον αποκαλούν βλάκα που παλεύει ανώνυμα και ήσυχα σε μια δουλειά που του αρέσει στον τομέα της έρευνας. Τον λένε όλοι βλάκα απερίφραστα, γιατί θα μείνει σε λίγο άνεργος και επειδή απέρριψε δύο δουλειές μόνιμες στο δημόσιο, όπου το μόνο που θα είχε να κάνει θα ήταν να λαδώνεται.

Αναρωτιόμουν απλά ποιος είναι ο βλάκας. Απλά.

Georges Salameh είπε...

sidirokataskeves pantos tipou
tel: ???

i metriotita parayete kai anaparayete pantos kairou...

as minoume lipon ia aftous tous anthropous pou ftiaXnous tis dikes tous istories simera kai as afisoume tin metriotita eki pou inai, na plei stin epifania...

palermo yennari 2010

Sinnerman είπε...

Η μετριότητα είναι το κλειδί της κοινωνικής αναγνώρισης, σε μια κοινωνία όπου το μέτριο θεοποιείται. Είναι η εύκολη λύση, πρότυπα που δημιουργήθηκαν γρήγορα δίχως κόπο, δίχως σκέψη. Άποψη μου είναι ότι αν κάποιος είναι πετυχημένος το γνωρίζει μονάχα αυτός, λίγο οι οικείοι του και σε καμία περίπτωση η κοινωνία.
Καλό απόβραδο

raz είπε...

@Κλεοπάτρα και Μινγκ-:) καλως ορίσατε και οι δύο!
@Ωρίων ΄Δ- συμφωνούμε απολύτως! καλημέρα!
@ georges salameh-το έσβησα στο φώτοσοπ για να μην τηλεφωνήσεις! καλή χρονιά απο αλεξ/πολη!!!

αρχείο

www.slowfood.com

επισκεπτεσ:

count website traffic

Αναγνώστες