Μιά Μπύρα στου Χόπερ

-->

Ας υποθέσουμε ότι μόλις, ο Edward Hopper, τελείωσε το γνωστό έργο του Nighthawks, βγήκε , αργά, ένα  ζεστό νεοϋορκέζικο βράδυ του 1942 , να πιεί μια μπύρα στο ίδιο diner( μικρό αμερικάνικο εστιατόριο) που αποτέλεσε και το «σκηνικό» του πίνακα που μόλις είχε ολοκληρώσει. Πώς να  ένοιωσε άραγε , εκείνο το βράδυ. Ήταν άραγε επώδυνη ή όχι , η μετάβαση από το diner του πίνακα, στο αληθινό diner του Greenwich Village, από τη τέχνη στη ζωή, από τον μύθο στη πεζή πραγματικότητα; Ίσως να συνέχισε, υποθετικά πάντοτε, να πίνει τη μπύρα του, κουβεντιάζοντας και λίγο με το λευκοντυμένο τύπο στο μπαρ. Ίσως πάλι, και να μην πήγε ποτέ στο diner αυτό, γιατί απλούστατα το diner αυτό να μην υπήρξε ποτέ στ’  αλήθεια…

Η αγάπη για τον παραπάνω πίνακά ή απλά η περιέργεια, οδήγησε έναν, σύγχρονο μας, Νεοϋορκέζο, να ψάξει για το μυστηριώδες  diner και στη συνέχεια, όλα όσα έζησε, να μας τα εξιστορήσει εδώ.

 Συχνά, ο  «κόσμος» των δημιουργών που αγαπάμε, είναι πιο «αληθινός» από αυτόν που ζούμε.  Εκεί την «πατάμε», συνήθως.  Ο Τσαρούχης  συμπυκνώνει σε μια ενότητα έργων, όλα όσα  σήμαινε (και υπονοούσε) εκείνη την εποχή, ο όρος «Ελληνικό Καφενείο». Συχνά σήμερα , περνώντας πρωί, απ’ το ταλαιπωρημένο και κλειστό πια ΝΕΟΝ, στην Ομόνοια, συναντώ το ίδιο φως που λούζει και τον πίνακα «Καφενείο ΝΕΟΝ, την ημέρα». Η άλλη του ζωή, αυτή του πίνακα του Τσαρούχη, όμως, δεν είναι πουθενά. Γύρω μου τώρα, ταλαίπωροι τοξικομανείς, αστυνομικοί σαν ράμπο και περαστικές με σακούλες hondos center στα χέρια,  οι νέοι θαμώνες της σημείου αυτού, και οι πιθανοί πρωταγωνιστές μιας, υποθετικής μέχρι στιγμής, σύγχρονης  απόπειρας επανεκτέλεσης του πίνακα …

Προσοχή, δεν εξιδανικεύω την εποχή του Hopper ή του Τσαρούχη. Πολύ πιθανόν, έξω από το ΝΕΟΝ (ή και  μέσα σ’ αυτό) να βολόδερναν όλα τα «ωραία άνθη» της εποχής εκείνης χαφιέδες ,λαμόγια , κλεφτρόνια, άνθρωποι σκυφτοί χαμηλόφωνοι που αργότερα υποστήριξαν τη χούντα  και άλλα πολλά. Η τέχνη, που εγώ προτιμώ όμως, δεν λειαίνει και δεν είναι «ζαχαρωμένη», αντιθέτως ξεδιπλώνει έναν κόσμο συμπαγή και συγκινητικό, που εμπεριέχει μέσα του και τους «αθώους» και τους «απατεώνες»,  φωτίζοντας τους, με ένα νέο , και καθόλου πρόσκαιρο, φως.

Το diner του Hopper, και το καφενείο του Τσαρούχη, δεν υπήρξαν ποτέ στ’ αλήθεια, βλέποντας όμως τους πίνακες αυτούς, νιώθεις τη βεβαιότητα  ότι κάποτε, ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ στο μέλλον, θα  τα βρεις, σε μια γωνία της «σκληρής» πόλης, και θα κάτσεις, κι εσύ, να πιείς μια μπύρα. 

πηγή για τη φωτογραφία του πίνακα "Nighthawks" είναι η Wikipedia

πηγή για τη φωτογραφία του πίνακα "Καφενείο ΝΕΟΝ (μέρα)" είναι το  μπλογκ:http://  ghteytria.blogspot.com/

η φωτογραφία του ΝΕΟΝ όπως είναι σήμερα είναι του Επαμεινώνδα Τερκενλή.