Όποιος ζωγραφίζει ξέρει ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να μιλήσει για τη δουλειά του, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι εν εξελίξει. Υπάρχουν μέρες που όλα κυλάνε γρήγορα και με τον σωστό ρυθμό. Υπάρχουν κι' άλλες μέρες που στο τέλος τους αισθάνεσαι μια ηλίθια κούραση, ενώ ουσιαστικά δεν έκανες τίποτα.
Κάθε άνθρωπος που ζωγραφίζει, έχει, επιπλέον, να αντιμετωπίσει τους φόβους του, εκτός αν πρόκειται για αναίσθητο. Οι φόβοι έρχονται στο δωμάτιο που ζωγραφίζεις, ένας-ένας ή όλοι μαζί, σαν τις νυχτερίδες. Έρχονται και σου ψιθυρίζουν στο αυτί, πως είσαι ένα τίποτα, πως μας τα χουν πει κι' άλλοι, πως η ζωγραφική πέθανε, κι άλλα τέτοια. Τι κάνεις σ' αυτή την περίπτωση; Δεν ξέρω τι να πω. Προς το παρόν, κι' εκτός απ΄όλα τ' άλλα, είμαι ΚΑΙ οι φόβοι μου.
Όταν κάποιος ζωγραφίζει ένα έργο, σκέφτεται πολλά, άσχετα πράγματα. Σκέφτεται όμως και κάποια σχετικά. Να, για παράδειγμα, εγώ το τελευταίο καιρό "τρώγομαι" με τα παρακάτω:
1. Το κάθε έργο να είναι μια ιστορία.
2. Το κάθε έργο να το δουλεύω με νέους όρους κάθε φορά.
3. Το κάθε έργο να έχει τους δικούς του κανόνες,να έχει από μόνο του όρια.
4. Πρέπει να ξεχνάω τους -ισμούς στο ξεκίνημα, έτσι κι' αλλιώς θα τους βρω στην πορεία (του έργου)
5.Πρέπει να ξεχάσω τα είδωλα μου, μπορεί απ' αυτό που νομίζω πως αρχικά είμαι ή μοιάζω, να προκύψει κάτι άλλο που δεν φανταζόμουν. Μπορεί να προκύψει ακόμα κι' ο εαυτός μου...
6. Η "ομορφιά" προκύπτει όταν κάτι είναι σαφές και καθαρό.(Προσοχή όμως γιατί αυτό περίπου γέννησε και τον Φασισμό) Μιλάω κυρίως για το έργο που φτιάχνω. Όλοι οι συντελεστές (σύνθεση, μορφή, περιεχόμενο και άλλα) πρέπει να υπηρετούν το έργο στο σύνολο του.
7. Για να έχω ένα σαφές αποτέλεσμα, για να οξύνω την "Αφήγηση" μου, πρέπει να αφαιρέσω τα περιττά. Πρέπει όλα να είναι ήσυχα γύρω από έναν μπλε σκουπιδοτενεκέ, για να τον κάνεις ν΄"ακουστεί".
8. "Γοητευτικό" δεν είναι το έργο με γλυκασμούς και με "όπως πρέπει". Το " όπως πρέπει" το ορίζω εγω κάθε φορά.
9. Είναι πολύ ωραία η αίσθηση του να απλώνεις τη μπογιά σε μια επιφάνεια. Αρκεί να ξεπερνάς και τη μπογιά και την επιφάνεια. Να τα μετατρέπεις κάτι άλλο.
10.Δεν πρέπει να με αγχώνει το θέμα της γραφής του πινέλου. Όταν είναι κάτι "σκληρό" πρέπει να αντιμετωπιστεί σκληρά, όταν είναι " γαλήνιο ", γαλήνια.
11. Το βλέμμα είναι που δίνει οξύτητα στα πράγματα. Ένα κρεμμύδι, εάν ζωγραφιστεί με τρόπο ενδιαφέροντα, μπορεί να γίνει πιο ανατρεπτικό κι' από δέκα αγελάδες στη φορμόλη.
12. Τα έργα που μου αρέσουν περισσότερο είναι τα παραστατικά, με αβίαστο εννοιολογικό υπόβαθρο, και σχεδόν "αφηρημένη" σύνθεση.
Αυτά...
2 σχόλια:
Xere salonatos alias aXileas,
se vrika meso "stinathina" prin ena mina peripou...
ithela na sou stelno prota ap'ola tous thermous Xeretismous mou apo to palermo tis sekelias opou katiko apo to kalokairi tou 2006.
kai na prostheso sta 12 arthra tis dimiouryikis diadikasias (pou sinfono kai inai ergalia Xrisima oXi mono ia tin zografiki), allo ena, to numero "0".
0.to kathe ergo nai yenithi mesa apo tin Xara tis ergasias.
afti i Xara inai i telefteya mas andistasi otan yiro mas inai skotadi. ti noima eXi an afto pou ftiaXnoume den pigazi apo mia vathia Xara...
afto den simeni vevya oti de kai kala to ergo prepi na inai Xaroumeno i kati paromio.
i boyia pou aplonis erXetai apo aftin tin Xara etsi xepernietai kai metatrepi tin epifania se kati allo...
se filo kai sou efXomai iyia kai dimiouryikotita
palermo oktovri 2008
Eυχαριστώ Γιώργο για το σχόλιο σου!Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα. Η ΧΑΡΑ είναι το βασικότερο όλων, είτε φτιάχνεις πίνακες, είτε ταινίες, είτε μακαρόνια με κιμά(όπως εγώ αυτή τη στιγμή...) Είναι πολύ χρήσιμο που το τονίζεις, γιατί πολλές φορές αυτή τη "βαθειά χαρά" τη ξεχνάμε. Στους "σκοτεινούς" αυτούς καιρούς που όλοι χασκογελάνε ή το παίζουν απελπισμένοι, η χαρά της εργασίας και της ζωής εντέλει είναι όντως πράξη αντίστασης. ΄φιλιά πολλά.
Δημοσίευση σχολίου